Teatr Gdynia Główna. Ogólnopolski Festiwal Teatralny "Pociąg do Miasta"

Miasto i las. Taniec i śpiew. Rozdzierająca samotność na dziesiątym piętrze wieżowca… „Las”. Przeszywający 80-minutowy autorski monodram muzyczno-wokalny Angeliki Pytel, współscenarzystką którego jest Agata Suropek. Prezentowany 7 i 8 sierpnia 2020 na podwórzu gdyńskiego „Bankowca” był jednym z dwóch ostatnich spektakli tegorocznego „Festiwalu Pociąg do Miasta”. Sztuka jest zbudowana na emocjach. Uczucia Dziewczyny – osoby anonimowej, bo jej imię ani razu nie pada – która co dzień ostatkiem sił stara się upodobnić do innych, odzwierciedlają czerwone i niebieskie światła. Jesteśmy świadkami jej trudnej, szczególnie dla niej samej, historii życia. Świat wewnętrzny Dziewczyny układa się jak mozaika wraz z następującymi po sobie sekwencjami śpiewu, tańca i opowieści. Ulubionym zajęciem Dziewczyny jest podglądanie z okna miejskiego życia. Na scenie konstruowany jest – przepełniony pesymizmem, melancholią i strachem przed szaleństwem – obraz osoby opuszczonej. Dziewczyna to obserwator życia ...

Zatapiam się w głąb puszczy. Spokojnie, powoli z kieszeni wyciągam małą, zieloną książeczkę, która poprowadzi mnie tym niezwykłym szlakiem. Szlakiem puszczańskich opowieści. Wchodzę do puszczy". Tymi słowami narrator opowieści wprowadza widza do niezwykłej przestrzeni ludowych opowieści, zjaw, duchów, czarownic. Zabiera go do swojego świata, prowadzi w takt szeptów, szumów, rytmicznych pląsów, słów wypowiadanych niczym mantra. Wszystko to sprawia, że widz poddaje się, daje prowadzić za rękę.  Nie jest jednak bezwolnym uczestnikiem spotkania, ale równym partnerem, towarzyszem. W jednej chwili znajduje się w refleksyjnej, nieco modlitewnej warstwie rzeczywistości, by za chwilę poddać się rubasznemu śmiechowi, ludycznej części spektaklu. Aktorzy wykorzystują bogatą warstwę dźwiękową, aby oddać dźwięki puszczy, które czasem niepokoją, budzą dreszcz i przerażenie, a czasami koją zranioną duszę, zdają się współodczuwać, pozwalają złapać balans. Onomatopeja otula, otacza z każdej strony....

  Spektakl. Trochę podróż, trochę powrót, trochę sen. Przyglądasz się tej historii, jej fruwającej folii i płaczącym aniołom, a one wsiąkają w Ciebie, niczym woda w ziemię, już nie wracasz do domu tak całkiem sam tego wieczoru. W ramach VI edycji ogólnopolskiego festiwalu „Pociąg do miasta” 5 i 6 sierpnia 2020 odbyły się dwa pokazy spektaklu „Potop. Pieśń o końcu świata” Ewy Ignaczak. Na placu  ZSCHiE  „ Chłodniczak ” w Gdyni trójka aktorów (Ida Bocian, Małgorzata Polakowska, Jakub Kornacki) prezentowała nie tylko tragiczną historię gdyńskiej dzielnicy Pekin, ale też pokazywała samo życie – takie zwykłe, proste, ludzkie. Ze śmiechem i płaczem, z marzeniami i lękami. Z szarym dramatem codzienności, który jak domowy kot – zawsze jest gdzieś obok, chociaż prawie niezauważalny, przychodzi jednak wieczorami, żeby położyć się obok. Zośka (Małgorzata Polakowska), Halina (Ida Bocian), babka  Szwajcarowa  jako przedstawicielki mieszkańców wspomnianej dzielnicy to ludzie ...

Białostocki Teatr Lalek z muzycznym przytupem i humorem przybliża odbiorcy ducha puszczy, oswaja z Jagodową Babą i pokazuje, że nawet diabeł nie taki straszny jak go śpiewają! Spektakl w ramach Ogólnopolskiego Festiwalu Pociąg do Miasta, odbył się na placu Szkoły Podstawowej nr 26, otulony pobliskim lasem oraz jego walecznie tnącymi komarzymi mieszkańcami (zapewne zazdrosnymi, że to nie o nich śpiewają legendy). Puszczańskie opowieści to sztuka, koncert, historia, którą możemy dostrzec, mając zamknięte oczy. Im bardziej zamkniemy, tym więcej ujrzymy, prowadzeni głosem i instrumentami aktorów jakby dyrygentów czasu i przestrzeni. Spektakl pobudza wyobraźnię soczystymi dźwiękami natury. Minimalna gra aktorska, ładne stroje i zabawne rekwizyty pięknie uzupełniają kunszt muzyczny artystów. Mój podziw wzbudziły zarówno różnorodny wokal, jak i gra na instrumentach. Myślę, że prosty i inteligentny dowcip znakomicie przeplatał się z nieco mroczniejszymi fragmentami, a tajemnicze ...

Ten tydzień był dla mnie maratonem teatralnym. Każdy dzień przypominał wysublimowaną podróż niczym Orient Expressem. Lato rozgościło się w najlepsze, a tu z impetem co wieczór o godzinie dwudziestej pierwszej pociąg wjeżdżał na inny peron. Początkowo w strugach deszczu cały skład zjechał pod ziemię niczym na Centralny w Warszawie na linii średnicowej. Ten błyskawiczny przeskok wprost do siedziby Teatru Gdynia Główna zabrał nas do PeKiNu – lepiej trafić nie mogliśmy. Tam powrót do idei „trafionego prezentu” dla stolicy Polski, czasy PRL-u, problematyka żydowska i nocne życie miasta skupione jak w soczewce żelbetowego, pałacowego kloca. Już następnego dnia, a raczej wieczoru okazało się, że mamy ponaddźwiękową prędkość i znaleźliśmy się w Maroku, w mieście Mazagan. Portugalskie miasto, które po oblężeniu przez Maurów zostało przeniesione do Belem w Ameryce Południowej. To był dopiero orient, tu stanowczo cofnęliśmy się o kilka wieków w czasie. Wydarzenie to jednoznacznie dowodzi, że uleg...

Chyba nie trzeba nikomu udowadniać, że ten spektakl znalazł się na festiwalu nie przypadkowo, spektakl wybitnie miejski, wybitnie gdyński opowiada historię dzielnicy widmo. Gdyńskiego Pekinu pochłoniętego przez… Właśnie, co się stało z Pekinem? Nie wnikając w szczegóły można by powiedzieć, że to naturalna kolej rzeczy, że dobrze się stało, że gdyńskie slumsy zniknęły z mapy miasta, bo przecież nie ma czym się chwalić. Jednak zatrzymajmy się na chwilę na boisku Zespołu Szkół Chłodniczych, i zmieńmy swój kąt patrzenia. Miejsce nieprzypadkowe, gdyż to właśnie tam znajdował się pochłonięty przez potop (postęp?) Pekin. Spektakl powstał w oparciu o książkę Salci Hałas „Potop”. Zaplecze z literatury sprawia, że spektakl staje się wyjątkowy. Kto by pomyślał, że teatralna scena tak dobrze przyjmie niesamowicie charakterystyczny język książki Hałas. A to właśnie język tej opowieści staje się w spektaklu najistotniejszym teatralnym narzędziem: kreśli postacie, ustawia relacje między bohaterami i ...

Muzyka i cisza. Nieokiełznana puszcza, stare legendy i przepowiednia, czekająca spełnienia do… teraz.  Białostocki Teatr Lalek opisuje na swoim portalu „Puszczańskie opowieści” jako projekt muzyczny, który narodził się z jego współpracy z niezależną grupą teatralną Kooperacja Flug. Dało to fascynujący rezultat: połączenie przedstawienia teatralnego z dobrym koncertem muzycznym. Przez scenę przewija się orkiestra nietypowych instrumentów – od prymitywnych, zrobionych z gałązek, do klasycznych, jak wiolonczela. Kanwą spektaklu są spisane przez Waldemara Sieradzkiego, nadleśniczego Puszczy Białowieskiej oraz Puszczy Knyszyńskiej, legendy i opowiadania z tego regionu. „Puszczańskie opowieści” , które mogliśmy obejrzeć 7 i 8 sierpnia 2020 na tarasie szkoły podstawowej nr 26 w Gdyni, prezentowane były w ramach Festiwalu „Pociąg do Miasta” jako jeden z dwóch finałowych spektakli. Dla mnie było to porywające zwieńczenie VI edycji Festiwalu. Ciekawe, że w tegorocznym Festiwalu, przebiegając...

5 sierpnia 2020 wybraliśmy się całą rodziną na spektakl pt.”Potop. Pieśń o końcu świata” wystawiany przez aktorów Teatru Stajnia Pegaza (Teatr Gdynia Główna) na terenie ZSCHiE „Chłodniczak” w Gdyni przy ul. Sambora 48. Spektakl poprzedziliśmy obejrzeniem stałej ekspozycji dotyczącej historii Grabówka.  Można stwierdzić, że jestem dzieckiem Pekinu. Jak przez mgłę pamiętam mały, niski domek, kuchnię z westfalką opalaną czymkolwiek i małym zielonym piecykiem do ogrzania jedynego pokoiku, w którym mieszkaliśmy... Mój tato bez większego wysiłku stojąc, dotykał sufitu Pamiętam wszechobecny zapach wilgoci, osypujące się tynki, kapiącą z sufitu wodę i porozstawiane w kuchni „łapacze sufitowych łez” czyli co się dało: miski, garnki, cokolwiek by wodę zatrzymało. Pamiętam panujący wszędzie, jakby to rzec… artystyczny nieład architektoniczny. Kłaniające się sobie nawzajem stare komórki i wychodki, krzywe płotki, po których łaziły koty, okna sprawiające wrażenie, że domy zezują… Pamiętam prost...

  Jeśli uważasz, że spotkasz przeznaczenie za rogiem i nagle staniesz się szczęśliwy – jesteś w błędzie. Intensywny, pełen emocjonalnej ekspresji monodram Angeliki Pytel to rozbudowana, pełna dynamiki i rozpaczy historii o kobiecie, której życie jest gryzione, przemielane i trawione przez przenikające ją do kości negatywne myśli, uczucia i emocje. Depresja. Choroba, która zamyka w swoich mackach coraz większą część społeczeństwa. Skrzętnie ukrywana przez chorujących, widoczna jest w niewielkich, ledwo dostrzegalnych zmianach w zachowaniu ludzi, którzy się z nią borykają. Czy kiedykolwiek spotkałeś osobę, która zmagała się z tym stanem? Doświadczyłeś jej sposobu bycia, widziałeś jej codzienność? Spektakl LAS autorstwa Angeliki Pytel, realizowany przez PSYCHOTEATR wystawiony podczas VI. Edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Pociąg do Miasta umożliwił nam zobaczenie codziennych zmagań osób, które mają trudność z najprostszymi czynnościami. Twórczyni wprowadza publiczność w świat prze...

Przedstawienie opowiada o Krainie poczytności, w której rządzi rosnący w siłę Tyran. W tym samym czasie w podróż wyrusza samotna dziewczynka-książka, która jest pozbawiona rodziców oraz tytułu i zakończenia. Podczas swej podróży pomaga jej mądra encyklopedia i bojownicy z pupy. Moim zdaniem przedstawienie zostało bardzo fajnie odegrane, najbardziej podobała mi się scenografia, ponieważ były tam elementy zmienne, czyli takie, które można było przekręcić i użyć do zmienienia otoczenia bohaterów. Serdecznie zapraszam do obejrzenia tego spektaklu, ta historia uczy nas, że: kto czyta, nie błądzi!!! Autorem tekstu jest Wojciech Alimowski, lat 10.

Miasto, światła, sąsiedzi, natura, las, strach, ból… Wszystko wymieszane niczym w wielkim tyglu. Monodram „Las” wokalno-aktorski Angeliki Pytel – reżyserki, autorki scenariusza i aktorki spektaklu – zakończył szóstą edycję Festiwalu Pociąg do Miasta.  Obserwatorka Angelika Pytel wspólnie z Agatą Suropek stworzyły scenariusz równie ciekawy, co trudny w odbiorze. Poruszyły one ciężki temat depresji, wahań nastrojów, stanów lękowych i obsesji, wplatając je we współczesne życie miasta. Bezimienna bohaterka każdego dnia obserwuje metropolię, sąsiadów, ludzi znanych i nieznanych, co sprawia jej specyficzną przyjemność. Jednocześnie każdego dnia marzy o tym, aby miasto runęło, a jego miejsce zajęła natura, aby na gruzach wyrósł las. Utracić sens Bohaterka swoimi monologami i piosenkami opowiada o różnych aspektach życia, w które podstępnie przez lata wkradały się choroby psychiczne, odbierając jej to, co najważniejsze – począwszy od prostej radości obserwowania przez okno świata zewnętrzn...

Wszechobecne koty, fruwające folie, zagrożony wyginięciem dorsz atlantycki i pomór pszczół. Pogoda się rozregulowała. Na domiar złego wszędzie straszy widmo eksmisji. Jedno jest pewne – nieuchronnie nadchodzi koniec świata. „Potop. Pieśń o końcu świata” Ewy Ignaczak to kolejny spektakl, który 5 i 6 sierpnia 2020 roku mieliśmy przyjemność obejrzeć w ramach VI „Festiwalu Pociąg do Miasta”. Ze sceny hipnotyzowała widownię swym kunsztem aktorska trójka: Ida Bocian, Małgorzata Polakowska i Jakub Kornacki z gdyńskiego Teatru Stajnia Pegaza – niestety, tylko przez 60 minut. Spektakl narodził się ze współpracy pisarki Salci Hałas, laureatki Nagrody Literackiej Gdynia w 2017, i twórczyni Stajni Pegaza Ewy Ignaczak, które dostrzegły teatralny potencjał powieści „Potop. Poemat przewlekły o końcu świata” (2019) osadzonej w gdyńskiej dzielnicy biedy zwanej Pekinem.  Treść oraz tytuł spektaklu to dla mnie nawiązanie do wiersza Czesława Miłosza „Piosenka o końcu świata” z 1945, opisujące...

  Ból odrzucenia, desperacka próba zrozumienia świata i odnalezienia samego siebie. Opuszczony basen i zmrok wokoło – zaczyna się kolejne spotkanie Zakonu Nocnych Pływaków, tym razem ostatnie… W dniach 5 i 6 sierpnia 2020 r. w ramach VI Festiwalu „Pociąg do Miasta – Stacja Miasto” mieliśmy szansę obejrzeć hiszpański dramat „Nocni P ływacy” José Manuela Mory, w reżyserii i według scenariusza Pameli Leończyk, przedstawiony przez krakowski Teatr Nowy Proxima. Spektakl trwał 60 min. i odbył się na tarasie Muzeum Miasta Gdyni.   Ten mocny, ogarnięty atmosferą cielesności spektakl przedstawia historię ludzi stygmatyzowanych i wewnętrznie okaleczonych. Bohaterami są ludzie zagubieni, szukający akceptacji, w pogoni za którą gotowi są przychodzić w środku nocy na opuszczony basen. Aby dołączyć do tego swoistego zakonu muszą jednak przejść próbę, prawdziwe przesłuchanie teatralne z przedstawieniem płaczu, udawaniem prostytutki czy robieniem sobie krzywdy na różne sposoby. Spotkania Nocn...

Samotne podstawy kolumn, imprezowe girlandy pod sufitem i ogromna, zaciśnięta pięść… Wśród dźwięków budowy, propagandy ZSRR, jednostajnej muzyki imprez czy szeptów z przeszłości przedstawione zostały losy wciąż problematycznego Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.   VI Ogólnopolski Festiwal Pociąg do Miasta – Stacja Miasto rozpoczął się 3 sierpnia 2020.   Mimo panującej pandemii Gdynia znowu stała się sceną dla teatrów offowych i instytucjonalnych z całej Polski. Jednym z dwóch pierwszych spektakli Festiwalu był trwający 100 minut „PeKiN” – koprodukcja niezależnego Teatru Papahema i Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich z Warszawy – napisany i wyreżyserowany przez Agatę Biziuk. Pogoda wymusiła zmianę lokalizacji występu, więc zamiast na dziedziniec Urzędu Miasta Gdyni zostaliśmy zaproszeni do siedziby Teatru Gdynia Główna w podziemiach gmachu Dworca Głównego PKP.   Zgodnie z tytułem, główną osią spektaklu był warszawski PeKiN, jak potocznie bywa n...

Przytulny dziedziniec Domku Abrahama, ciepłe światła latarni, przytłumione odgłosy miasta. W trawie przechadza się samotny jeż, od czasu do czasu dający znać o swojej obecności. Uwaga skupia się jednak na oświetlonym stole i aktorach, krok po kroku przybywających, aby zabrać nas w odległą podróż… Minął 4 sierpnia 2020 – drugi dzień „Festiwalu Pociąg do Miasta – Stacja Miasto”. Kolejnym spektaklem zaplanowanym przez Organizatorów w pierwszym etapie tych teatralnych konfrontacji był trwający 90 minut „Mazagan. Miasto” w reżyserii Judyty Berłowskiej według dramatu Beniamina Bukowskiego, przedstawiony przez toruński Teatr im. Wilama Horzycy. Powiem otwarcie: obejrzenie i wysłuchanie tej historii, przedstawionej na scenie przez Annę Magalską, Joannę Rozkosz, Mirosławę Sobik, Wojciecha Jaworskiego, Niko Niakasa i Grzegorza Wiśniewskiego, sprawiło mi ogromną przyjemność. „Mazagan” to opowieść-legenda skłaniająca do zastanowienia nad problemami uniwersalnymi, bo to miasto – „tu jest Mazagan, t...

To propozycja dla pasjonatów teatru, wnikliwych widzów i osób, dla których samo obejrzenie spektaklu to za mało – chcą pisać o kulturze! Tegorocznej edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego „Pociąg do Miasta – Stacja Miasto 2020” będzie towarzyszył konkurs na recenzje festiwalowych spektakli „Młoda Krytyka”. Konkurs ma charakter otwarty, do udziału zapraszamy więc osoby, które nigdy wcześniej nie pisały recenzji teatralnych, jak i osoby, które mogą się pochwalić takimi publikacjami. Czekamy na recenzje festiwalowych spektakli (również tych dla najmłodszych), gdzie opiszecie swoje wrażenia, spróbujecie ocenić grę aktorską i odkryć przesłanie przedstawienia. Na Wasze recenzje czekamy więc już po pierwszych prezentacjach, rozstrzygnięcie zaplanowaliśmy na wtorek, 11 sierpnia. Wybrane recenzje będziemy sukcesywnie publikowali na naszym blogu – pociagdomiasta.blogspot.com Na festiwalowych recenzentów czekają atrakcyjne nagrody rzeczowe ufundowane przez naszych Partnerów. Będą to między...