Podziemna Scena Teatralna / Szczecin „ Świadek ”

-

 

Wiara i zniewolenie umysłu to baza i jednocześnie symbolika  ogromu zjawisk, energii i zdarzeń składających się na życie każdego człowieka. Rodzimy się nie mając nawet mikroskopijnego wpływu na pierwotne otoczenie i warunki egzystencji.

Chyba tak jest… bo przecież istnieją teorie, że dziecko, które ma przyjść na świat „wybiera sobie” rodzinę i osoby na rodziców ?!

Spektakl oparty na tekście Roberta Rienta, jego przeżyć, mijających dni pod wieloma znakami zapytania oraz niezgody na to co się dzieje wokół. Widać w nim drogę, jej etapy, jej intensywność, zasmucający brak suportu ze strony matki i ojca, walkę z samym sobą i dogmatami wiary, którą wyznaje.

Celnie dobrany główny element scenografii – rzadko już spotykana dzisiaj, kanapa z kolejek SKM, jakże dobitnie przykuwająca wzrok widza naprowadzając na kolejne stacje i przystanki losu odgrywanych postaci. Podczas tej drogi jak u każdego z nas są: niewiadome, przypuszczenia, pewniki, fascynacje, znienawidzenia, próby i pożegnania. Sporo tu alegorii ale i dosłownych okrucieństw myśli i słowa. Przychodzi jednak dzień zwycięstwa uzmysławiamy sobie, że jesteśmy wolnymi ludźmi i mamy wolną wolę. Możemy przejść przez życie po swojemu, często z pomocą przyjaznych ludzi ale największą robotę odwalamy sami. Samodzielnie możemy odbić się od słabych i ciągnących w dół fragmentów ziemskiej wędrówki. Możemy być sobą zawsze i wszędzie, czasem tylko dobrze jest dozować zbyt wymowne ekspozycje własnego charakteru i pozwolić sobie swobodnie płynąć z nurtem teraźniejszości.

 

 Jolanta Degutis

fot. Krzysztof Winciorek


Spektakl "Świadek" Podziemna Scena Teatralna / Szczecin

Reżyseria i choreografia: Arkadiusz Buszko
Czas trwania: 60 minut



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szczegółowy program Festiwalu

-
Obraz
  𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠 𝗙𝗘𝗦𝗧𝗜𝗪𝗔𝗟𝗨: ŚWIADEK Tekst: Robert Rient | Reżyseria i choreografia: Arkadiusz Buszko Obsada: Aleks Joński, Michał Przybyszewski Scenografia: Krzysztof Kuźnicki, Anna Wiśniewska Muzyka: Bartłomiej Hajkiewicz PODZIEMNA SCENA TEATRALNA / SZCZECIN Spektakl to opowieść o przemianie i drodze do wolności, o dramatycznej walce o własną tożsamość. Łukasz – urodzony w rodzinie Świadków Jehowy - pokonuje pełną lęków, frustracji, poczucia winy i zagubienia drogę do samego siebie i staje się Robertem. Bohater konfrontując się z osobistymi pragnieniami, z własną seksualnością, dokonuje wyborów ostatecznych i porzuca hermetyczny i opresyjny świat wspólnoty religijnej.  Jak być sobą i świadomie wyrażać siebie? Wbrew temu, co nas determinuje? Wychowanie, religia, ideologia… Wydaje się, że Wszyscy się z tym mierzymy… 4 i 5 SIERPNIA (poniedziałek, wtorek) / 21:00 BOISKO/PRZYSTAŃ SĄSIEDZKA ul. inż. Jana Śmidowicza 49 JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA / POLAND IS NOT YET LOST...
Czytaj więcej

„MyLove. Lekcja, której nie możemy oblać” (Manifest po spektaklu Rafała Matusza w wykonaniu Filipa Cembali)

-
Obraz
Spektakl „ MyLove ” nie kończy się wraz z ostatnią ciszą na scenie. Ta cisza domaga się, by ją wypełnić — pytaniami, które ranią, bo dotykają prawdy o nas. Nie o „ tamtych ”, nie o „ innych ”, ale o nas wszystkich. Historia Milo Mazurkiewicz to lustro, w którym widać nie tylko jej twarz — ale i nasze spojrzenia, często puste, uciekające, pełne milczenia. Jeśli dziś odwrócimy wzrok, jutro możemy odwrócić się od kogoś bliskiego. Nie ma w tym miejscu miejsca na komfort. Są tylko dwie drogi: zająć stanowisko lub udawać, że nie widzimy. A udawanie jest współudziałem. Pytania, jakie muszą zostać zadane — i to wprost, bez zmiękczania, to naturalna konieczność i kontynuacja „ MyLove ”.  A odpowiedzi… odpowiedzi każdy musi znaleźć sam, ale ostrzegam: żadna uczciwa odpowiedź nie będzie przyjemna.   1. Ile istnień ludzkich musi zostać złamanych lub odebranych, zanim społeczeństwo i państwo uznają, że prawo do godności nie jest luksusem, lecz fundamentem cywilizacji ? L  Jeśli czeka...
Czytaj więcej

SKRAWKI MIEJSKIE – ANATOMIA ZDARZEŃ. KIESZENIE PEŁNE WSPOMNIEŃ

-
Obraz
  W ramach tegorocznego „ Pociągu do miasta ” wystąpiło siedem zespołów teatralnych z Krakowa , Szczecina , Rzeszowa i Łodzi. Tematem poszczególnych tegorocznych „skrawków” są relacje, a więc: relacja z samym sobą, relacja z innym, relacja z bliskimi, a także – z grupą, a nawet z przedmiotami. To im właśnie poświęcone jest przedstawienie „Anatomia zdarzeń. Kieszenie pełne wspomnień”, wyreżyserowane przez Joannę Gerigk z Latającego Teatru Kantorowi z Rzeszowa. Wszystkie krzesła dla widzów na boisku Zespołu Szkół Chłodniczych i Elektronicznych w Gdyni były zajęte. Sierpień nad polskim morzem, ludzie w kurtkach zimowych i czapkach z pomponem, otuleni przemyślnie zabranymi z aut ciepłymi kocami. Prawie nie zmarzłam tylko dlatego, że wzięłam ze sobą pół szafy ubrań – ale czego się nie robi dla sztuki. Stacja Relacje w tej odsłonie festiwalu skupia się na więzi z przedmiotami, które budzą wspomnienia – takie same lub podobne u wielu osób. Przedmioty te to echo wspólnego d...
Czytaj więcej