"Wieczna Komedia" Teatru Gdynia Główna

    Spektakl " Wieczna komedia"stanowi ciekawe połączenie między nawiązaniem do komedii antycznej a swego rodzaju happengiem społecznym. Gra 4 aktorek budziła moje zainteresowanie szczególnie w części wyjętej z konwencji klasycznej komedii. 

    Wykorzystanie przestrzeni, nawiązanie słowne do okoliczności finału festiwalu teatralnego sprawiały, że czułam jakby sztuka powstawała przy mnie, że jest  dostosowana do grupy odbiorców. 

        Poruszany temat kobiecości w życiu społecznym, relacji mężczyzn do kobiet, kobiet do innych przedstawicielek 

swojej płci był dla mnie poruszający. Po spektaklu zastanawiałam się, jak często nie stanowię wsparcia dla innych kobiet, jak łatwo mi je osądzić, jak mało trudu wkładam w poznanie w szerszym aspekcie ich sytuacji.

        W czasie spektaklu na suficie hali targowej wyświetlano urywki filmów, kronik filmowych , relacji z wydarzeń. Stanowiło to ciekawe uzupełnienie i wzbogacenie sztuki. Nawiązanie do esejów Rebekki Solnit i malarstwa pozwalało uruchomić pokłady wyobraźni. 

Sceną zapamiętaną przeze mnie będzie połączenie przygotowania aktorki do udziału w czarnym marszu ze zdjęciem mężczyzny z niemowlęciem w pastelowym kolorze ubrania z transparentem "Nigdy nie będziesz szła sama".

 

        Miałam mieszane uczucia , co do zadawania mężczyznom z widowni pytań o ich zdanie w temacie badania wewnętrznego w czasie porodu, aborcji, zarobków kobiet. Z jednej strony podkreślały one trudności z jakimi spotykają się kobiety, z drugiej zapytani widzowie mogli czuć się atakowani. Czy to dobrze? O tym powinni decydować pytani. Spektakl pozostał w moich przemyśleniach. 

        Nie będąc znawcą teatru sztukę odebrałam jako aktualną, poruszającą , ważną.

Daria Narloch

"Wieczna Komedia"

inspirowana komediami Arystofanesa oraz esejami Rebekki Solnit

Reżyseria: Grzegorz Kujawiński

Obsada: Anna Bochnak - Fryc, Krzysztofa Gomółka - Pawlicka, Marta Jaszewska,

Małgorzata Polakowska

Teatr Gdynia Główna