Siedem dni ma tydzień... o Pociągu do Miasta

-

      Siedem dni ma tydzień...i każdy z tych 7 dni...śpiewał i w sumie wspaniale bo po poważnych problemach ze zdrowiem i utratą głosu, znów śpiewa - Jary (Krzysztof Jaryczewski) z jednego z wciąż moich ulubionych polskich zespołów - Oddziału Zamkniętego w utworze " Prywatka ".

      Zdawać by się mogło, że to coś zgoła innego ale dla mnie X edycja " Pociągu do Miasta " była coś na styl takiej prywatki, gdzie sąsiedzi walą, walą do drzwi a ja siedzę, choć raczej stoję albo chodzę i popijam wino w pięknym kieliszku i świat wiruje a tym winem są te wszystkie offowe spektakle. Ta prywatka - w różniących się od siebie wyglądem i klimatem miejscach, traktująca niby o tym samym a jednak każdorazowo innym wyrazem i przedstawionym w sobie najodpowiedniejszy sposób. Jedne z nich wraz z nastaniem wieczornej ciemności , stawały się coraz bardziej bajkowym tłem a inne, rozpraszane przez zew natury lub " muzykę miasta " bywały niemałym wyzwaniem dla widzów i aktorów.

      Mój TOP 3 to : "O czynach niszczących opowieść", "Kapral w Kościółku" oraz finalna "Wieczna komedia".
     
      Piękne na świecie jest to, że każdy człowiek jest inny, niepodrabialny tak do końca i coś co dla mnie jest the best, dla kogoś jest niezrozumiałe, nieciekawe i brzydkie i na odwrót. Startując od 5 sierpnia spektakl za spektaklem był dziełem samym w sobie zagranym przez niesamowitych i z wdziękiem oddających istotę sprawy - artystów.

      Jeśli będziesz miał dosyć siedzenia w domu i dosyć czterech ścian, pamiętaj zawsze ubierz niecodzienny ciuch, w zależności kim jesteś - podkreśl szminą usta lub zrób artystyczny nieład na głowie i wpadaj do teatru sam czy z towarzystwem.
Tam zawsze masz gwarancję odczucia, że jesteś wyjątkowy, zauważony i wybrany z tłumu.


       Każda prywatka kiedyś się kończy i X edycja "Pociągu do Miasta" również ale całe bogactwo codziennych wzruszeń zostaje ze mną i z wdzięcznością mówię głośno DZIĘKUJĘ ! 


                     Jolanta


Ogólnopolski Festiwal Teatralny "Pociąg do Miasta" organizowany przez Teatr Gdynia Główna.

Projekt finansowany ze środków Miasta Gdyni.
Projekt objęty Patronatem Honorowym Prezydent Gdyni Aleksandry Kosiorek.

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szczegółowy program Festiwalu

-
Obraz
  𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠 𝗙𝗘𝗦𝗧𝗜𝗪𝗔𝗟𝗨: ŚWIADEK Tekst: Robert Rient | Reżyseria i choreografia: Arkadiusz Buszko Obsada: Aleks Joński, Michał Przybyszewski Scenografia: Krzysztof Kuźnicki, Anna Wiśniewska Muzyka: Bartłomiej Hajkiewicz PODZIEMNA SCENA TEATRALNA / SZCZECIN Spektakl to opowieść o przemianie i drodze do wolności, o dramatycznej walce o własną tożsamość. Łukasz – urodzony w rodzinie Świadków Jehowy - pokonuje pełną lęków, frustracji, poczucia winy i zagubienia drogę do samego siebie i staje się Robertem. Bohater konfrontując się z osobistymi pragnieniami, z własną seksualnością, dokonuje wyborów ostatecznych i porzuca hermetyczny i opresyjny świat wspólnoty religijnej.  Jak być sobą i świadomie wyrażać siebie? Wbrew temu, co nas determinuje? Wychowanie, religia, ideologia… Wydaje się, że Wszyscy się z tym mierzymy… 4 i 5 SIERPNIA (poniedziałek, wtorek) / 21:00 BOISKO/PRZYSTAŃ SĄSIEDZKA ul. inż. Jana Śmidowicza 49 JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA / POLAND IS NOT YET LOST...
Czytaj więcej

„MyLove. Lekcja, której nie możemy oblać” (Manifest po spektaklu Rafała Matusza w wykonaniu Filipa Cembali)

-
Obraz
Spektakl „ MyLove ” nie kończy się wraz z ostatnią ciszą na scenie. Ta cisza domaga się, by ją wypełnić — pytaniami, które ranią, bo dotykają prawdy o nas. Nie o „ tamtych ”, nie o „ innych ”, ale o nas wszystkich. Historia Milo Mazurkiewicz to lustro, w którym widać nie tylko jej twarz — ale i nasze spojrzenia, często puste, uciekające, pełne milczenia. Jeśli dziś odwrócimy wzrok, jutro możemy odwrócić się od kogoś bliskiego. Nie ma w tym miejscu miejsca na komfort. Są tylko dwie drogi: zająć stanowisko lub udawać, że nie widzimy. A udawanie jest współudziałem. Pytania, jakie muszą zostać zadane — i to wprost, bez zmiękczania, to naturalna konieczność i kontynuacja „ MyLove ”.  A odpowiedzi… odpowiedzi każdy musi znaleźć sam, ale ostrzegam: żadna uczciwa odpowiedź nie będzie przyjemna.   1. Ile istnień ludzkich musi zostać złamanych lub odebranych, zanim społeczeństwo i państwo uznają, że prawo do godności nie jest luksusem, lecz fundamentem cywilizacji ? L  Jeśli czeka...
Czytaj więcej

SKRAWKI MIEJSKIE – ANATOMIA ZDARZEŃ. KIESZENIE PEŁNE WSPOMNIEŃ

-
Obraz
  W ramach tegorocznego „ Pociągu do miasta ” wystąpiło siedem zespołów teatralnych z Krakowa , Szczecina , Rzeszowa i Łodzi. Tematem poszczególnych tegorocznych „skrawków” są relacje, a więc: relacja z samym sobą, relacja z innym, relacja z bliskimi, a także – z grupą, a nawet z przedmiotami. To im właśnie poświęcone jest przedstawienie „Anatomia zdarzeń. Kieszenie pełne wspomnień”, wyreżyserowane przez Joannę Gerigk z Latającego Teatru Kantorowi z Rzeszowa. Wszystkie krzesła dla widzów na boisku Zespołu Szkół Chłodniczych i Elektronicznych w Gdyni były zajęte. Sierpień nad polskim morzem, ludzie w kurtkach zimowych i czapkach z pomponem, otuleni przemyślnie zabranymi z aut ciepłymi kocami. Prawie nie zmarzłam tylko dlatego, że wzięłam ze sobą pół szafy ubrań – ale czego się nie robi dla sztuki. Stacja Relacje w tej odsłonie festiwalu skupia się na więzi z przedmiotami, które budzą wspomnienia – takie same lub podobne u wielu osób. Przedmioty te to echo wspólnego d...
Czytaj więcej