"Nasza racja"

-

Czerwono i włochato - tak na dzień dobry przywitała nas aranżacja tego kapitalnego, jak się później okazało spektaklu. Kapryśna pogoda schowała nas w Muzeum Emigracji i to było cudowne zrządzenie losu. Wnętrze ME idealnie ugościło „Scenę roboczą" z Poznania udostępniając nam hol główny. Znana z dnia poprzedniego Lena Witkowska odegrała nam wirtuozerski monolog nawiązujący stylistyką do berlińskiego kabaretu lat 20-tych XX wieku. Blada twarz, białe rękawiczki i czarny strój aktorki, światło skupione na satyrycznej mimice, muzyka nocnego klubu i ...chusteczki jednorazowe na okrągłych stolikach. Czy mamy płakać? Nie! Absolutnie nie, śmiech wybuchał salwami. Szczególnie w antraktach, gdy na scenę wkraczał tygrysek...nie pytajcie, to był sztos :) 

Reasumując okazało się, że są wśród nas marzyciele, którym marzy się język miłości i dziewięć żyć, numerologiczne liczby mistrzowskie (cudownie jestem też jedną z nich-33) absolutnie identyfikuję się z poruszanymi tematami, obserwuję niepokojące zjawiska społeczne i tak samo zmagam się z tymi absurdami. Dobrze jest wysłuchać wrażliwości artystycznej i utwierdzić się, że postrzegasz pewne problemy podobnie i masz zbliżona ocenę sytuacji.

Standing ovation był tylko potwierdzeniem na doskonałość tego przedstawienia, chapeau bas!

 
Iwona Jasiewicz 

fot. Krzysztof Winciorek

"Nasza Racja"
Tekst: Lena Witkowska, Anatol Stern, Aleksander Wat, Skorup, Adam Ziajski
Scenariusz i reżyseria: Lena Witkowska, Adam Ziajski
Obsada: Lena Witkowska
Scena Robocza / Poznań



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szczegółowy program Festiwalu

-
Obraz
  𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠 𝗙𝗘𝗦𝗧𝗜𝗪𝗔𝗟𝗨: ŚWIADEK Tekst: Robert Rient | Reżyseria i choreografia: Arkadiusz Buszko Obsada: Aleks Joński, Michał Przybyszewski Scenografia: Krzysztof Kuźnicki, Anna Wiśniewska Muzyka: Bartłomiej Hajkiewicz PODZIEMNA SCENA TEATRALNA / SZCZECIN Spektakl to opowieść o przemianie i drodze do wolności, o dramatycznej walce o własną tożsamość. Łukasz – urodzony w rodzinie Świadków Jehowy - pokonuje pełną lęków, frustracji, poczucia winy i zagubienia drogę do samego siebie i staje się Robertem. Bohater konfrontując się z osobistymi pragnieniami, z własną seksualnością, dokonuje wyborów ostatecznych i porzuca hermetyczny i opresyjny świat wspólnoty religijnej.  Jak być sobą i świadomie wyrażać siebie? Wbrew temu, co nas determinuje? Wychowanie, religia, ideologia… Wydaje się, że Wszyscy się z tym mierzymy… 4 i 5 SIERPNIA (poniedziałek, wtorek) / 21:00 BOISKO/PRZYSTAŃ SĄSIEDZKA ul. inż. Jana Śmidowicza 49 JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA / POLAND IS NOT YET LOST...
Czytaj więcej

„MyLove. Lekcja, której nie możemy oblać” (Manifest po spektaklu Rafała Matusza w wykonaniu Filipa Cembali)

-
Obraz
Spektakl „ MyLove ” nie kończy się wraz z ostatnią ciszą na scenie. Ta cisza domaga się, by ją wypełnić — pytaniami, które ranią, bo dotykają prawdy o nas. Nie o „ tamtych ”, nie o „ innych ”, ale o nas wszystkich. Historia Milo Mazurkiewicz to lustro, w którym widać nie tylko jej twarz — ale i nasze spojrzenia, często puste, uciekające, pełne milczenia. Jeśli dziś odwrócimy wzrok, jutro możemy odwrócić się od kogoś bliskiego. Nie ma w tym miejscu miejsca na komfort. Są tylko dwie drogi: zająć stanowisko lub udawać, że nie widzimy. A udawanie jest współudziałem. Pytania, jakie muszą zostać zadane — i to wprost, bez zmiękczania, to naturalna konieczność i kontynuacja „ MyLove ”.  A odpowiedzi… odpowiedzi każdy musi znaleźć sam, ale ostrzegam: żadna uczciwa odpowiedź nie będzie przyjemna.   1. Ile istnień ludzkich musi zostać złamanych lub odebranych, zanim społeczeństwo i państwo uznają, że prawo do godności nie jest luksusem, lecz fundamentem cywilizacji ? L  Jeśli czeka...
Czytaj więcej

SKRAWKI MIEJSKIE – ANATOMIA ZDARZEŃ. KIESZENIE PEŁNE WSPOMNIEŃ

-
Obraz
  W ramach tegorocznego „ Pociągu do miasta ” wystąpiło siedem zespołów teatralnych z Krakowa , Szczecina , Rzeszowa i Łodzi. Tematem poszczególnych tegorocznych „skrawków” są relacje, a więc: relacja z samym sobą, relacja z innym, relacja z bliskimi, a także – z grupą, a nawet z przedmiotami. To im właśnie poświęcone jest przedstawienie „Anatomia zdarzeń. Kieszenie pełne wspomnień”, wyreżyserowane przez Joannę Gerigk z Latającego Teatru Kantorowi z Rzeszowa. Wszystkie krzesła dla widzów na boisku Zespołu Szkół Chłodniczych i Elektronicznych w Gdyni były zajęte. Sierpień nad polskim morzem, ludzie w kurtkach zimowych i czapkach z pomponem, otuleni przemyślnie zabranymi z aut ciepłymi kocami. Prawie nie zmarzłam tylko dlatego, że wzięłam ze sobą pół szafy ubrań – ale czego się nie robi dla sztuki. Stacja Relacje w tej odsłonie festiwalu skupia się na więzi z przedmiotami, które budzą wspomnienia – takie same lub podobne u wielu osób. Przedmioty te to echo wspólnego d...
Czytaj więcej