Rozstrzygnięcie konkurs dla widzów i widzek 10. edycji Festiwalu Pociąg do Miasta – Stacja Artyst/k/a na recenzję spektaklu.

-

Wczoraj odbyło się spotkanie z uczestnikami oraz uczestniczkami tegorocznego konkursu "Młoda Krytyka 2024", który towarzyszył X edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego "Pociąg do Miasta - Stacja Artyst/k/a".
Jeszcze raz pragniemy podziękować za inspirujące dyskusje, niezwykłe opowieści oraz dzielenie się swoimi refleksjami!






Po długich naradach Komisja Konkursowa zdecydowała przyznać następujące nagrody:

I. nagrody równorzędne:
- Magdalena Pfeifer
- Alicja Klimek
- Kacper „Katz” Jędrzejczak
II. nagrody równorzędne:
- Joanna Kołodziejska
- bgn.ska (Barbara Bagińska)
- Norbert Borski
III. nagroda
- Anna Szamotulska

Wyróżnienia (w kolejności przypadkowej):
- Karolina „Kelia” Kęsik
- Adrianna Garczyńska
- Maciej Paweł Ratajczak

Serdecznie gratulujemy nagrodzonym oraz wszystkim uczestnikom konkursu!
Ogromne podziękowania kierujemy do Nagroda Literacka GDYNIA, Cafe Księgarnia Vademecum, Gdyńskie Centrum Sportu, Teatrowi Gdynia Głowna oraz Muzeum Miasta Gdyni za ufundowanie nagród dla najlepszych recenzji teatralnych.

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"O czynach niszczących opowieść" Teatr Komuna Warszawa

-
Obraz
         Już od dziecka bardzo w życiu ceniłam sobie wolność jako jednostki, unikalność i chęć podążania własną ścieżką, nierzadko słabo utartą przez innych.       Spektakl dnia drugiego Festiwalu Teatralnego" Pociąg do miasta", o tytule już wprowadzającym lekki niepokój, " O czynach niszczących opowieść " poruszył i zostawił we mnie refleksje. Mimo momentów, niuansów czy zwrotów, które wydawałoby się, są rozumiane najlepiej tylko przez wypowiadające je artystki - wszystko wniknęło i umiejscowiło się w mojej stylistyce odbioru treści. Może nie wszystko do końca jasne, ale moim zdaniem właśnie sztuką i przesłaniem teatru jest też to, żeby każdy widz podczas spektaklu miał możliwość znalezienia jeśli chce własnego wydźwięku wszystkiego co widzi i słyszy.      Scena, ring, rodeo, przestrzeń do występu - jakkolwiek byśmy tego nie nazwali to dla mnie alegoryczne miejsce każdej z nas - dziewczyny, kobiety, która często zapomina jak piękn...
Czytaj więcej

Recenzja sztuki "Nasza Racja"

-
Obraz
  Recenzja sztuki Nasza Racja, którą obejrzałam na Festiwalu Pociąg do Miasta (Gdynia,  Muzeum Emigracji,  08.08.2024). Tekst: Lena Witkowska, Anatol Stern, Aleksander Wat, Skorup, Adam Ziajski. Scenariusz i reżyseria: Lena Witkowska, Adam Ziajski. Scena Robocza Poznań Nasza Racja.  Czas trwania – ok. 1h10min.  Spektakl rozpisany na jedną osobę (aktorkę).  Przytłaczająca obfita scenografia, identyczna we wszystkich scenach: ciężka królewska czerwona kotara. Sztuka podzielona na wiele krótkich podczęści, niepowiązanych ze sobą. Rekwizyty i kostiumy często futurystyczne, niekoniecznie nawiązujące w jakikolwiek sposób to wypowiadanych słów. Rola trudna, brak możliwości regeneracji aktorki między scenami. Ruch sceniczny rozpisany tylko na kilka metrów kwadratowych, wymagający sprawności fizycznej.  Choreografia zasadniczo niezwiązana z tekstem.  Znalazła się scena z tańcem niemal burleskowym. Gra pewna siebie, niezachwiana w żadnym momencie, doskonała...
Czytaj więcej

Recenzja sześciu spektakli prezentowanych w ramach Festiwalu.

-
Obraz
   „Very Sad” – Gruba i Głupia Jednym zdaniem: śmiech zamierający na ustach. Dzięki życiu w społeczeństwie wszyscy mamy okazje cierpieć z powodu opryszczki, zapaleń, otyłości, cukrzycy, … Wszyscy – więc łatwiej opanowujemy emocje, bo przecież te przypadłości to „nic takiego”. Są diagnozowalne, a skoro coś można nazwać, to już nad tym zapanować. Opowiadać o nich i liczyć na pełne zrozumienia kiwanie głową, gdy tylko wymieni się nazwę schorzenia. A tymi wymieniamy się nadzwyczaj łatwo, czasami tylko dla podtrzymania płochej konwersacji. Ale spektakl zaczyna się zaklęć z offu, które przywołują wspomnienie greckiego chóru. Zaklęć, które maja ochronić przed chorobami. Przed życiową katastrofą, którą mogą przynieść. Przed niepełnosprawnością, wykluczeniem z życia za życia. I to może w rzeczywistości niedostatku środków na utrzymanie. Ta straszna strona chorowania jest w tym spektaklu równie namacalnie obecna, jak paplaniny przyjaciółek. Spektakl ma ciekawe formy. Oprócz żywych...
Czytaj więcej