Nagrody w Konkursie na recenzję teatralną!

-
Z przyjemnością ogłaszamy, że praca początkujących krytyków, recenzujących spektakle prezentowane na Festiwalu, nie pozostanie niedoceniona! Najlepsze recenzje zostaną opublikowane na stronie TGG, a ich autorzy otrzymają nagrody pieniężne ufundowane przez Marszałka Województwa Pomorskiego. Mamy nadzieję, że taka forma gratyfikacji zmotywuje Was do pisania! :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"O czynach niszczących opowieść" Teatr Komuna Warszawa

-
Obraz
         Już od dziecka bardzo w życiu ceniłam sobie wolność jako jednostki, unikalność i chęć podążania własną ścieżką, nierzadko słabo utartą przez innych.       Spektakl dnia drugiego Festiwalu Teatralnego" Pociąg do miasta", o tytule już wprowadzającym lekki niepokój, " O czynach niszczących opowieść " poruszył i zostawił we mnie refleksje. Mimo momentów, niuansów czy zwrotów, które wydawałoby się, są rozumiane najlepiej tylko przez wypowiadające je artystki - wszystko wniknęło i umiejscowiło się w mojej stylistyce odbioru treści. Może nie wszystko do końca jasne, ale moim zdaniem właśnie sztuką i przesłaniem teatru jest też to, żeby każdy widz podczas spektaklu miał możliwość znalezienia jeśli chce własnego wydźwięku wszystkiego co widzi i słyszy.      Scena, ring, rodeo, przestrzeń do występu - jakkolwiek byśmy tego nie nazwali to dla mnie alegoryczne miejsce każdej z nas - dziewczyny, kobiety, która często zapomina jak piękn...
Czytaj więcej

Recenzja sztuki "Nasza Racja"

-
Obraz
  Recenzja sztuki Nasza Racja, którą obejrzałam na Festiwalu Pociąg do Miasta (Gdynia,  Muzeum Emigracji,  08.08.2024). Tekst: Lena Witkowska, Anatol Stern, Aleksander Wat, Skorup, Adam Ziajski. Scenariusz i reżyseria: Lena Witkowska, Adam Ziajski. Scena Robocza Poznań Nasza Racja.  Czas trwania – ok. 1h10min.  Spektakl rozpisany na jedną osobę (aktorkę).  Przytłaczająca obfita scenografia, identyczna we wszystkich scenach: ciężka królewska czerwona kotara. Sztuka podzielona na wiele krótkich podczęści, niepowiązanych ze sobą. Rekwizyty i kostiumy często futurystyczne, niekoniecznie nawiązujące w jakikolwiek sposób to wypowiadanych słów. Rola trudna, brak możliwości regeneracji aktorki między scenami. Ruch sceniczny rozpisany tylko na kilka metrów kwadratowych, wymagający sprawności fizycznej.  Choreografia zasadniczo niezwiązana z tekstem.  Znalazła się scena z tańcem niemal burleskowym. Gra pewna siebie, niezachwiana w żadnym momencie, doskonała...
Czytaj więcej

Recenzja sześciu spektakli prezentowanych w ramach Festiwalu.

-
Obraz
   „Very Sad” – Gruba i Głupia Jednym zdaniem: śmiech zamierający na ustach. Dzięki życiu w społeczeństwie wszyscy mamy okazje cierpieć z powodu opryszczki, zapaleń, otyłości, cukrzycy, … Wszyscy – więc łatwiej opanowujemy emocje, bo przecież te przypadłości to „nic takiego”. Są diagnozowalne, a skoro coś można nazwać, to już nad tym zapanować. Opowiadać o nich i liczyć na pełne zrozumienia kiwanie głową, gdy tylko wymieni się nazwę schorzenia. A tymi wymieniamy się nadzwyczaj łatwo, czasami tylko dla podtrzymania płochej konwersacji. Ale spektakl zaczyna się zaklęć z offu, które przywołują wspomnienie greckiego chóru. Zaklęć, które maja ochronić przed chorobami. Przed życiową katastrofą, którą mogą przynieść. Przed niepełnosprawnością, wykluczeniem z życia za życia. I to może w rzeczywistości niedostatku środków na utrzymanie. Ta straszna strona chorowania jest w tym spektaklu równie namacalnie obecna, jak paplaniny przyjaciółek. Spektakl ma ciekawe formy. Oprócz żywych...
Czytaj więcej